در قعر وجودم کودکیست ک بی تو بودن را نق  میزند .....

من هیچ ,

لااقل بهانه او باش .........

آخر پاییز شد، همه دم می‌زنند از شمردن جوجه‌ها!

روی تختت امشب،

بشمار، تعداد دل‌هایی را که به دست آوردی…

بشمار، تعداد لبخند‌هایی که بر لب دوستانت نشاندی…

بشمار، تعداد اشک‌هایی که از سر شوق و غم ریختی…

فصل زردی بود، تو چقدر سبز بودی؟!

جوجه‌ها را بعداً با هم می‌شماریم…

ب سلامتی بهروز وثوق ک گفت :

رفیق آلوچه نیست بهش نمک بزنی !

عاشق نیست بهش کلک بزنی !

رفیق مقدسه , باید جلوش زانو بزنی .........!

خدایا ....

این دلتنگی های ما را هیـــــــــچ بارانی آرام نمیکند

فکری کن

اشک ما طعنه میزند ب باران رحمتتـــــــ

دلم گرم خداوندیست که .........

با دستان من گندم برای یاکریم خانه میریزد/

چه بخشنده خدای عاشقی دارم/

که میخواند مرا با آنکه میداند گنهکارم/

دلم گرم است, میدانم بدون لطف او تنهای تنهایم….

برایت من خدا را آرزو دارم-

زنان پایین شهر ریاضیدانان بزرگی هستند

آخرهیچ ارشمیدسی نمی تواند

نیم کیلو گوجه را به نام آبگوشت

......بین سیزده نفر تقسیم کند

پاییز که شد؛

به جُرمِ کم کاری اخراجش کردند؛

رُفتگری که عاشق شده بود؛

و برگ ها را قدم می زد و جارو نمیکرد ...

هرچه دلم را خالی می کنم باز هم پر می شود از تو ،

چه برکتی دارد دوست داشتنت..

( قند ) خون مادر بالاست ، دلش اما همیشه ( شور ) می زند برای ما . . .

اشکهای مادر ، مروارید شده است در صدف چشمانش ؛ دکترها اسمش را گذاشتهاند آب مروارید !

حرفها دارد چشمان مادر ؛ گویی زیرنویس فارسی دارد !

دستانش را نوازش می کنم ؛ داستانی دارد دستانش . . .

دلتنگی را چگونه هجی کنم تا درک کنی ؟ چهار ستون بدنـم زیر سنگینی اش تا خورده است . .